Kolejna interpretacja mitu o Orfeuszu i Eurydyce, tym razem w ujęciu Claudio Monteverdiego.
Prapremiera utworu odbyła się w Mantui 24. lutego 1607 roku (polska, w wersji baletowej, Łódź, 1975). Treść libretta nie odbiega znacząco od powszechnie znanego mitu, jednakże zaskoczeniem dla widza będzie jego zakończenie, ponieważ w tym przypadku autor libretta - Alessandro Striggio - przywrócił do życia ukochaną Orfeusza, Eurydykę.
Pod względem muzycznym dzieło Monteverdiego znacznie wyprzedziło czasy, w których powstało: rozpoczynająca operę Toccata stała się niejako pierwowzorem późniejszych uwertur operowych. Wartym odnotowania jest fakt skoncentrowania przez Monteverdiego w jednym utworze wielu elementów formalnych i stylistycznych, wykształconych wcześniej w innych gatunkach muzyki.
L'Orfeo jest operą pogranicza renesansowo-barokowego: od strony formalno-stylistycznej nosi cechy barokowe, jednakże pod względem widowiskowym zachowuje renesansowy hermetyczny elitaryzm.